Grzegorz Demczuk usilnie pracuje nad formą, ale nie zaniedbuje przy tym treści. Jego propozycja to performatywne mięso, na bazie ascetycznego konceptualu, przyprawione tu i ówdzie lekkim popem. „Kondycja” bywa do bólu dosłowna, choć nie stroni też od przenośni: wytwarza – „wyciska” – znaczenia z obiegu cieczy i przemienności rytmów, ze strużek potu, strumieni wody, pulsacji ciała i prędkości maszyn. Chodzi tu o test wydolnościowy performera, który – w najszerszym planie – okazuje się być testem kondycyjnym całego świata – „uczłowieczonego” świata epoki antropocenu. To świat, który wciąż pręży muskuły, rywalizując z samym sobą, eksploatuje swe siły robocze, oddaje się wyczerpującej konsumpcji, zalewa potokami niekontrolowanej, choć zarazem cenzurowanej informacji, przeciąża swe łącza i dostaje zadyszki, zliczając swoje kontakty, relacje i wymiany, a przy tym wszystkim – idzie w zaparte i wypiera się swej kiepskiej kondycji, skrzętnie skrywając i maskując oznaki niewydolności.
Grzegorz Demczuk (ur. 1992) – student ASP im. W. Strzemińskiego w Łodzi, m.in. Pracowni Multimediów prowadzonej przez Łukasza Ogórka i Annę Bąk, a wcześniej – Instytutu Sztuk Pięknych AJD w Częstochowie na wydziałach Malarstwa i Grafiki. Często myśli o antropocenie, determinizmie, obcości i osobliwości, a swoją refleksję przekłada na działania artystyczne z zakresu wideo, performance’u dokamerowego, fotografii i malarstwa. Uczestniczył w wystawach zbiorowych w Częstochowie, Brnie (Daleko – Blisko), Łodzi (m.in. Young Spirit, Kąt padania ≠ Kątowi odbicia), a także brał udział w festiwalach Videonews 2016 oraz 11 IN OUT FESTIVAL 2017 słowo/obraz. W 2017 roku został laureatem konkursu im. Władysława Strzemińskiego – Sztuki Piękne.